Dôme

De eerlijkheid gebiedt ons om te zeggen dat wij tijdens het eerste kwartier van ons bezoek aan Dôme enkele keren onze wenkbrauwen gefronst hebben.

Hoezo? Het gebrekkig tot geen Nederlands spreken van het zaalteam, het niet voorhanden zijn van een huisgemaakte mocktail en het gezapig tempo waarin menu- en wijnkaart aangeboden werden.

Een mooie, frisse amuse van komkommer en platte kaas en door de boxen galmende song ‘Smile’ van Nat King Cole brachten redding. De lyrics van deze evergreen toverden een brede glimlach op het gelaat van onze jonge zaalbediende. Onze bediening was voor de ganse middag meteen verzekerd van een innemende hartelijkheid!

Ook chef Frédéric Chabbert schakelde twee versnellingen hoger met heel smaakvolle voorgerechten. Enerzijds op Japanse houtskool gegrilde spitskool met grijze garnalen, zeekraal en mousseline. Anderzijds rode biet met kleurgenoot aardbei, in verse en gefermenteerde vorm, en gerookte paling.
Voor onze tussengerechten gingen wij vol de zee op. Kreeft verscheen met een klassieke Kari Gosse corail saus, krielaardappel en salie boter. Tarbot daagde op in een smaakvolle schuimende blanquette met groene groenten en algen.

Ons hoofdgerecht was werkelijk subliem. De kalfszwezerik uit Limousin was ‘meunière’ gebakken en had gezelschap van wortel, mosterdzaad, girolles en een bijpassende jus op basis van hazelnootboter. Genieten met een grote G!
De door ons uit de wijnbundel gekozen witte Châteauneuf du Pape, Vieux Télégraphe 2016, paste mooi bij elk der voornoemde gerechten.

Wij smulden verder met ter ener zijde gepocheerde rabarber, een granité van shiso, platte kaas en puree van Sakura, en ter andere zijde het legendarisch chocolade taartje van Chabbert’s voorganger Burlat.

Onze beoordeling: smaakbeleving en presentatie gerechten: 58/70 – wijnkaart, bediening, klantvriendelijkheid, kader, hygiëne: 22/30 – totaal: 80/100